Επί σειρά ημερών, έχω δημοσιεύσει σε αυτό το μπλόγκ, τις προτάσεις που έκανα για το ραδιόφωνο του Πειραιά, στον Παναγιώτη Φασούλα, αμέσως μόλις ορκίστηκε. Δεν είδα να συγκινείται και κανένας, αν και δεν μέτρησα πόσοι το διάβασαν. (Μια από τις επόμενες μέρες θα αρχίσω να μετράω τις επισκέψεις, να τις βλέπετε κι εσείς)Σήμερα το πρωί, λίγο πριν από τις 11:ΟΟ (15.1.2008) μου τηλεφώνησε ο πρόεδρος του πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, για να με ρωτήσει αν θέλω να αποσύρω την έγκλιση που έχω καταθέσει εδώ και μήνες εναντίον του Νότη Ανανιάδη. Του είπα ότι αν έχει ανακαλέσει τις συκοφαντίες του ο Ανανιάδης, εντάξει είμαι σύμφωνος να δώσω τόπο στην οργή. Και να του τη χαρίσω. «Εντάξει», μου λέει, «για να μην παίζουμε την κολοκυθιά, έλα να υπογράψεις και θα το κρατήσω στην κατοχή μου μέχρι να υπογράψει και ο άλλος που θέτει την ίδια προϋπόθεση». Να έχω εγώ πρώτος ανακαλέσει δηλαδή τον χαρακτηρισμό του «ρουφιάνου». Απάντησα αρνητικά. Να προχωρήσετε την έγκληση και να καλέσετε μάρτυρες. Να δούμε ποιος είναι ο συκοφάντης και ποιος είναι ο υβριστής. Ποιος είναι ο χαφιές και ο ρουφιάνος, και ποιος όχι.
Την περασμένη Πέμπτη (10.1.2008) με ειδοποίησαν από το ραδιόφωνο του Πειραιά, ότι έχει έρθει μια κλήση από την πταισματοδίκη, γιατί έχει καταθέσει μήνυση εναντίον μου για εξύβριση («ρουφιάνος») ο Ανανιάδης. Έχει το θράσος, ενώ με συκοφαντεί εδώ κι ένα χρόνο να καταθέτει και μήνυση ο ανερμάτιστος. Τι περιμένεις όμως…
Αφού τα πήρα στο κρανίο, και ο τύπος εδώ κι ένα χρόνο γυρίζει και με συκοφαντεί νομίζοντας ότι είναι μάγκας, αποφάσισα να ανοίξω το στόμα μου και να αποδείξω ότι είναι τζάμπα μάγκας. Θα σας διηγηθώ λοιπόν πως τον γνώρισα πριν από έναν χρόνο και πως θεώρησε ότι είναι αντίπαλός μου.
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μας διόρισε και τους δύο ο Φασούλας στο Διοικητικό Συμβούλιο της Δημοτικής Ραδιοφωνίας Πειραιά. Υπάρχουν χαρτιά από όπου φαίνεται. Πάντως στις δύο (2) Φεβρουαρίου 2007 μου τηλεφώνησε στο κινητό μου, το οποίο είχε ζητήσει και είχε πάρει από συνεργάτη του Φασούλα και μου ζήτησε να συναντηθούμε και να συζητήσουμε για το ραδιόφωνο.
Όπως έχετε ήδη διαβάσει εγώ από τις αρχές Ιανουαρίου 2007 είχα υποβάλει προτάσεις και είχα προσφερθεί να βοηθήσω, δηλαδή να αναλάβω και διευθυντική θέση αν υιοθετηθούν οι προτάσεις μου. Αλλιώς δεν με ενδιέφερε μια απλή διαχείριση της κατάστασης. Διαβάστε τώρα μέσα από το ντοκουμέντο που δημοσιεύω, πως ειδοποίησα εγγράφως τον Φασούλα, ότι δεν με ενδιαφέρει η καρέκλα, ότι αποσύρω το ενδιαφέρον μου και να πάρει τα μέτρα του γιατί αν περιστοιχίζεται από τέτοια άτομα… δεν θα τα πάει καλά. Ούτε έναν μήνα δεν διήρκεσε το ενδιαφέρον μου. Στις είκοσι-πέντε (25) μέρες απέσυρα το ενδιαφέρον μου. Αιτία ο Ανανιάδης!
Τη στιγμή που έγραφα την εμπιστευτική επιστολή, δεν ήξερα ποιος έκανε τον ρουφιάνο. Λίγες εβδομάδες μετά ο ίδιος μου ομολόγησε (ο Παπαδημητρίου δεν τον «έδωσε» ποτέ. Προστάτευσε την ανωνυμία του) ότι εκείνος τα είχε μεταφέρει πίσω από την πλάτη μου. Ο συνάδελφός μου δηλαδή ο Κώστας Δήμτσας δεν ήταν ύποπτος, αλλά επιβεβαιώθηκε κιόλας πολύ σύντομα. Το ίδιο ισχύει και για τον Σουμάκη.
Το κείμενο της επιστολής είναι το εξής:
Πειραιάς 5.2.2007
Εμπιστευτική επιστολή από Αντώνη Κοκορίκο
Να τη διαβάσουν μόνον:
Παναγιώτης Φασούλας
Γιώργος Τσολιάς
Κώστας Παπαδημητρίου
Αγαπητοί φίλοι,
Πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα όταν πληροφορήθηκα την Παρασκευή (2.2.2007) το απόγευμα ότι «καθόμουνα στο καφενείο «εν Πειραιεί» και έλεγα ότι ο Κώστας Παπαδημητρίου είναι λαμόγιο». Εκνευρίστηκα γιατί το ρουφιανιλίκι μου είναι απεχθές και όπου βλέπω κλίμα ίντριγκας παίρνω δρόμο και φεύγω. Εδώ και δεκαετίες τηρώ αυτή τη στάση και δεν γουστάρω να αλλάξω τώρα τακτική. Ζήτησα και από τον Κώστα Παπαδημητρίου και από τον Γιώργο Τσολιά να μου κατονομάσουν τον σπιούνο για να του κόψω την καλημέρα, αλλά απέφυγαν. Αντί να προφυλάξετε όμως τον σπιούνο από το φτύσιμο, κοιτάξτε να προφυλαχτείτε εσείς από αυτό το νοσηρό κλίμα.
Τα γεγονότα: Συναντήθηκα την Παρασκευή το πρωί με τον Νότη Ανανιάδη και μιλήσαμε καμιά ώρα για το θέμα του ραδιοσταθμού. Στο τέλος της συζήτησης ήρθε και ο Σταύρος Σουμάκης και μιλάγαμε για τα πολιτικά, το ΠΑΣΟΚ, την πρόταση δυσπιστίας. Προς το τέλος κι αυτής της συζήτησης ήρθε ο Κώστας Δήμτσας και με ρώτησε μπροστά στους άλλους, αν είχα μιλήσει με κανέναν από το γραφείο του Φασούλα, αν έγινε κάτι μετά την εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου κλπ. Απάντησα πως όχι, δεν είχα επικοινωνήσει με κανέναν. Με ρώτησε πως είδα πολιτικά την εκπομπή, τι εντυπώσεις άφησε. Απάντησα εντελώς ελεύθερα γιατί νόμιζα ότι μιλάω με δύο ανθρώπους από τους συνεργάτες του Φασούλα αφού ο ένας ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και ο άλλος υπεύθυνος του γραφείου Τύπου προεκλογικά. Ο Σουμάκης είναι πρώην βουλευτής επίσης. Είπα ότι «πολιτικά τον Παπαδημητρίου τον έσκισε». Εννοώντας πως όπου και αν εμφανιστεί πλέον η εικόνα του θα είναι επηρεασμένη από τις συκοφαντίες του Μάκη. Ο Σουμάκης ρώτησε διευκρινιστικά: «Δηλαδή βγήκε ότι είναι λαμόγιο;» Κι εγώ και άλλος ένας παριστάμενος είπαμε με μια φωνή: «Ασχέτως αν είναι ή όχι, τον έσκισε.» Ο Δήμτσας ρώτησε αν έφυγε ή όχι ο Κώστας από την επίσημη θέση στο γραφείο του Φασούλα, γιατί ο Σγουρίδης έλεγε χθες (στην εκπομπή) ότι είναι πρώην συνεργάτης του Φασούλα. Εγώ είπα ότι πιθανώς να είναι έτσι γιατί αυτό το είπε και ο Παπαδημητρίου στην εκπομπή. Ότι «δεν είμαι τώρα συνεργάτης του Φασούλα», δύο φορές. Και επιπλέον, είπα, έμαθα χθες το βράδυ ότι το ΠΑΣΟΚ τον διέγραψε. Απλώς ο Σγουρίδης δεν το ήξερε. Εννοώντας ότι στο ΠΑΣΟΚ ακόμα και οι διαγραφές γίνονται δια περιφοράς και χωρίς να το γνωρίζουν τα μέλη της επιτροπής δεοντολογίας. Αυτά είναι τα γεγονότα.
Το να μεταφέρονται όμως πίσω από την πλάτη μου, ως να «μίλαγα στο καφενείο» ενώ μίλαγα στα συγκεκριμένα υποτίθεται άτομα και δεν αγόρευα στο καφενείο, είναι αλητεία. Το να μεταφέρεται όμως στο θύμα της επίθεσης, ότι εγώ τον αποκαλούσα δημοσίως λαμόγιο, είναι συκοφαντία και ρουφιανιά που πρέπει να αποκατασταθεί. Είναι δυνατόν τις προηγούμενες μέρες να προσπαθώ να πείσω τρίτα πρόσωπα ότι όλες οι κατηγορίες είναι στημένες (και εννοώ όσα έλεγα με τους Νιφλή, Γκιόλια, Γεωργιάδη) και μιλώντας με δύο πρόσωπα της εμπιστοσύνης υποτίθεται του Φασούλα να λέω ότι είναι λαμόγιο; Είναι δυνατόν δημοσίως, με την υπογραφή μου να γράφω ότι είναι συκοφαντίες (Παρασκευή + 13 σελ 22-23) και μιλώντας εμπιστευτικά να λέω τα αντίθετα; Μαλάκας είμαι; Δηλαδή θυσίαζα την προσωπική μου αξιοπιστία και ηθική υπερασπιζόμενος σε τρίτους την εντιμότητα του Παπαδημητρίου (και νομίζω ότι τους έπεισα περισσότερο από ότι ο ίδιος) ενώ μιλώντας με δυό συνεργάτες του Φασούλα, έλεγα ότι είναι λαμόγιο; Εγώ νόμιζα ότι μιλάω με δύο έμπιστα άτομα και μπορώ να μιλώ ελεύθερα όπως κάνω πάντα. Η γνώμη μου είναι ότι πολιτικά τον έσκισε ο Μάκης. Του έκανε τεράστια ζημιά. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Δε φανταζόμουνα ότι θα έφτανα στο σημείο να απολογούμαι για την αθωώτητά μου, αλλά καλύτερα τώρα που είναι αρχή γιατί δεν γουστάρω συναναστροφές με σπιούνους. Επικοινώνησα ακαριαία με τον Παπαδημητρίου και τον ρώτησα ποιος είναι, αλλά απέφυγε να μου απαντήσει. Απαιτώ να μάθω κι αυτό να γίνει ενώπιος ενωπίω. Αν το μετέφερε ο Σουμάκης δεν με ενδιαφέρει. Αν υποθέσω, χωρίς να γνωρίζω, ότι το μετέφερε ο Δήμτσας, (γιατί αυτός ενδιαφερόταν για το θέμα, άνοιξε τη συζήτηση και) προφανώς τη συνέχισε με άλλους, στους οποίους μετέφερε και ότι δήθεν κατάλαβε από την κουβέντα μας.
Εάν όμως το μετέφερε ο Νότης, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Κοιτάξτε να πάρετε τα μέτρα σας γιατί η κατάσταση είναι σοβαρή. Νωρίτερα στη συζήτηση που είχαμε, μου είχε εκμυστηρευθεί ότι επιθυμεί να αναλάβει τη γενική διεύθυνση του ραδιοσταθμού, με το αιτιολογικό ότι μόνο αυτή τη θέση θα μπορούσε να δεχθεί αφού ήταν υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του Φασούλα προεκλογικά και αφιλοκερδώς. Αν υποθέσουμε όμως ότι στη διεκδίκηση της «καρέκλας» επιστρατεύουμε και την ίντριγκα, εγώ διαχωρίζω τη θέση μου. Αν αντί να είμαστε μια ομάδα που δουλεύει σκληρά για να πετύχει έναν στόχο, αλληλουπονομευόμαστε, τότε τίποτα δεν θα πετύχουμε. Σε τέτοιο κλίμα μεταξύ υποτίθεται συνεργατών, εξηγείται και η κόντρα και η καταγγελία του Παπαδημητρίου. Τέτοιοι θεσιθήρες του την έστησαν. Τι ψάχνουμε να βρούμε; Κάποιοι που ήθελαν να πάρουν τη θέση του δίπλα στον Φασούλα, τα διοχέτευσαν.
Σε τέτοιο περιβάλλον εγώ δεν δουλεύω. Επομένως αποσύρω και το όποιο ενδιαφέρον μου να αναλάβω διευθυντική θέση, αν αποφάσιζε ο Φασούλας να υιοθετήσει τις εισηγήσεις μου για το μέλλον του σταθμού. Δε με ενδιαφέρει η καρέκλα. Δεν μου προσφέρει τίποτα και δεν θα αποτελέσει σταθμό στη σταδιοδρομία του στο δημόσιο στίβο. Εγώ ήθελα να προσφέρω και νόμιζα ότι και οι άλλοι την ίδια ευγενική φιλοδοξία είχαν. Δεν διεκδικώ τίποτα, και δεν είμαι διατεθειμένος να διαγκωνίζομαι με φιλόδοξους. Για να μη χαλάμε τις καρδιές μας, εγώ δεν συμμετέχω σε τέτοιες ομάδες ιντριγκαδόρων. Από μακριά κι αγαπημένοι. Αλλά σας συμβουλεύω (αν μου επιτρέπετε) να πάρετε τα μέτρα σας γιατί όχι μόνο δεν θα πετύχετε τους στόχους σας, με τέτοιο κλίμα θεσιθηρίας και ίντριγκας αλλά θα καταλήξετε και στη φυλακή ή στην περιφρόνηση χωρίς να φταίτε.
Εάν όμως έχετε κι εσείς την ίδια γνώμη με μένα, τότε απαιτώ, να συναντηθούμε όλοι μαζί και να ξεκαθαριστεί το ζήτημα.
Αντώνης Κοκορίκος
Αυτό είναι το κείμενο της επιστολής. Πράγματι μου είχε πεί ότι μόνον γενικός διευθυντής θα μπορούσε να δεχθεί να είναι στο ραδιόφωνο, μια και ήταν αφιλοκερδώς υπεύθυνος του γραφείου Τύπου, μια πολιτική θέση και κατά κάποιον τρόπο με ήθελε κι εμένα για υφιστάμενο και συνεργάτη του. Του είπα ευθέως ότι εγώ ενδιαφέρομαι μόνον αν ο Φασούλας θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά και το ραδιόφωνο του Πειραιά πρώτο. Αλλιώτικα δεν με ενδιαφέρει και φυσικά μπορεί να γίνει κι αυτός γενικός διευθυντής και όποιος άλλος θέλει ο Φασούλας. Επίσης ευθέως του είπα ότι δεν ξέρω τι θα αποφασίσει ο Φασούλας, αλλά αν υιοθετήσει τις προτάσεις μου, εγώ θα δεχθώ γιατί είμαι και άνεργος αυτή την εποχή. Επίσης του είπα ότι διαφωνώ να αναλάβει κάποιο «πολιτικό πρόσωπο», δηλαδή συνεργάτης του Φασούλα, ή δημοτικός σύμβουλος ή συνεργάτης του από το ΠΑΣΟΚ τη γενική διεύθυνση γιατί έτσι δεν θα έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι έχει δημοσιογραφική αξιοπιστία, ότι τηρεί πολιτικά ίσες αποστάσεις από όλα τα κόμματα κλπ. Άρα και ο ίδιος, αφού ήταν «γραφείο Τύπου» προεκλογικά δεν είναι αξιόπιστος. «Και πέραν αυτού», πρόσθεσα… «με κριτήρια εντελώς αξιοκρατικά, εμού παρόντος δεν νομίζω να έχεις φιλοδοξία να είσαι γενικός διευθυντής. Εκτός αν ο Φασούλας συμφωνεί με τα δικά σου κριτήρια, οπότε εγώ δεν έχω καμία θέση. Ή μήπως διαφωνείς;»
Φαίνεται ότι δεν του άρεσε η ξεκάθαρη τοποθέτησή μου. Δεν ήμουν όμως εγωϊστής, αλλά ρεαλιστής. Δεν έχω καμία αντίρρηση να βάλουμε κάτω τα βιογραφικά μας, να δώ αν υπάρχει αντίρρηση και από ποιόν. Τον πλήγωσα είναι η αλήθεια, αλλά δεν φταίω εγώ που ήμουν ειλικρινής. Πολύ περισσότερο του είπα ότι εσύ όπως ο ίδιος με πληροφόρησες, έχεις μια εταιρία και κάνεις δημόσιες σχέσεις και λόμπινγκ για λογαριασμό πελατών σου. Γνωρίζω και υποστηρίζω ότι οι λομπίστες πρέπει να νομιμοποιηθούν. Μάλιστα έχω κάνει και εκπομπές όπου έχω πεί δημόσια ότι και σε πολιτικούς πρέπει να επιτραπεί (όπως και στις ΗΠΑ) να υποστηρίζουν επίσημα, επιχειρηματικά συμφέροντα, αρκεί να κόβουν τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών και να μην φοροδιαφεύγουν. Διαφάνεια παντού. Όχι όπως εδώ στην Ελλάδα που παίρνουν «μαύρα» χρήματα, κάτω από το τραπέζι και παριστάνουν όλοι τους αντικειμενικούς.
Αλλά ή λομπίστας θα είσαι, ή δημοσιογράφος. Σε απλά ελληνικά, δεν μπορείς να είσαι και λαμόγιο και δημοσιογράφος…Συνεννοηθήκαμε;
Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Ανανιάδη. Αύριο θα σας γράψω κι άλλα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου