Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Ηταν ένα μικρό καράβι

«Ήταν ένα μικρό καράβι…»

Είναι ένα μικρό καράβι. Είναι ένας μικρός ραδιοφωνικός σταθμός. Στο παρελθόν τον έλεγαν «Κανάλι Ένα». Τον ίδρυσε το 1987 ο τότε δήμαρχος Πειραιωτών Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Το «ένα» συμβόλιζε ότι ήταν ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός στην Ελλάδα. Κατά τον ρομαντισμό και την «ιδεολογία» που επικρατούσε εκείνη την εποχή, ήταν ο πρώτος σταθμός της «ελεύθερης ραδιοφωνίας». Η μπάντα των FM δεν έχει πια κανέναν σταθμό της «ελεύθερης ραδιοφωνίας». Υπάρχουν μόνον κρατικοί, δημοτικοί και ιδιωτικοί σταθμοί. Τους προσδιορίζει αποκλειστικά το καθεστώς της ιδιοκτησίας τους. Είτε είναι «ενημερωτικοί», είτε είναι «μουσικοί» είτε είναι διαφημιστικοί σταθμοί. Η «ελευθερία» άλλωστε στην έκφραση, μέσω του ραδιοφώνου, δεν θα μπορούσε να έχει ιδιοκτήτη ούτε το κράτος, ούτε τους ιδιώτες κατόχους κεφαλαίων, ούτε τους σημερινούς δήμους. Έχουμε λοιπόν «επιχορηγούμενους» από το κράτος ή από δήμους (και λίγους από άλλους φορείς – εκκλησία, εργατικά κέντρα κλπ ) σταθμούς και τους «εμπορικούς» σταθμούς.

Ο μετονομασμένος σε «904 FM Πειραιάς» σταθμός, επιχορηγείται από τον Δήμο Πειραιωτών και εξακολουθεί να εκπέμπει, αν και πνέει τα λοίσθια. Θα σας ξεναγήσω, σε όσα έμαθα γι αυτόν, από την 1η Ιανουαρίου 2007 ως τις 31 Δεκεμβρίου 2007. Ασφαλώς όσα θα σας διηγηθώ είναι υποκειμενικά και αποτελούν την προσωπική μου γνώμη. Αν και λόγω επαγγέλματος και ιδιότητος, προσπαθώ πάντα να είμαι όσο μπορώ αντικειμενικός και να μην παρασύρομαι από όσα θέλω ή θα ήθελα να συμβαίνουν. Εσείς θα κρίνετε αν καταφέρνω και πόσο να στέκομαι αντικειμενικά.

Πως γνώρισα τον Φασούλα

Τον δήμαρχο Πειραιωτών Παναγιώτη Φασούλα, δεν τον γνώριζα από το παρελθόν. (Γράφω πάντοτε «Δήμος ή δήμαρχος Πειραιωτών», που είναι και το σωστό, γιατί ο δήμος είναι οι άνθρωποι και ο δήμαρχος άρχει των ανθρώπων του δήμου. Έτσι λέμε πάντοτε δήμος Αθηναίων ή Χαλκιδέων. Για λόγους ευφωνίας σε μερικές περιπτώσεις συγχωρείται να λέμε δήμος Πειραιά, Λονδίνου, ή Ηλιούπολης, ή Σπάρτης. Πάντοτε όμως δεν πρέπει να μας ξεφεύγει ότι μιλάμε για ανθρώπους και όχι για κτίρια, δρόμους, κλπ) Τον γνώρισα λίγες εβδομάδες πριν από τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2006, όταν είχε την ευγένεια και την πρωτοβουλία να μας κάνει το τραπέζι και να συζητήσουμε πολιτικά, ενόψει των εκλογών, στον Δημ. Τσαλαπάτη (πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ και αντιπρόεδρο του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ), στον Κώστα Ντελέζο (δημοσιογράφο των ΝΕΩΝ και Πειραιώτη) και σε μένα (τότε δούλευα στον ραδιοσταθμό «Άλφα 989»). Ο Ντελέζος είχε ενημερώσει τον στενό συνεργάτη του Φασούλα, Γιώργο Τσολιά, (από την Επιτροπή Κινητοποιήσεων του ΠΑΣΟΚ) ο οποίος ήταν παρών σε κείνη τη συνάντηση και τον έβλεπα επίσης για πρώτη φορά, ότι έχω γίνει από το 2004, μόνιμος κάτοικος Πειραιά.

Είμαι δηλαδή κατ’ επιλογήν μου Πειραιώτης. Εγώ είμαι γέννημα θρέμμα Χαλκιδέος. Γεωγραφικά μου θυμίζει τη Χαλκίδα. Είναι γύρω-γύρω θάλασσα και στη μέση η πόλη. Στην Αθήνα ήρθα ως εσωτερικός μετανάστης λόγω σπουδών και έμεινα λόγω δουλειάς. Τα περισσότερα χρόνια μου στην Αθήνα έζησα στην Ηλιούπολη, εκεί παντρεύτηκα (μια γέννημα θρέμμα Ηλιουπολίτισσα) εκεί έφτιαξα το σπίτι μου κι εκεί γέννησα τις δυο μου θυγατέρες που είναι γέννημα θρέμμα Ηλιουπολίτισσες.

Προεκλογικά βοήθησα μόνο δημοσιογραφικά, και όσο μου επέτρεπε η ανοργανωσιά του επιτελείου του Φασούλα. Άλλωστε στον Πειραιά γνώριζα πολύ λίγους ανθρώπους από την εποχή της φοιτητικής μου συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης και όχι ως Πειραιώτες αλλά ως στελέχη της ΠΑΣΠ ή άλλων παρατάξεων. Τους άλλους τους ήξερα λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας και όχι ως Πειραιώτες, αλλά ως βουλευτές ή δημοσιογράφους ή συνδικαλιστές ή στελέχη κομμάτων κλπ Αντικειμενικά δηλαδή δεν βοήθησα σχεδόν καθόλου στην προεκλογική εκστρατεία του Π. Φασούλα, και πάντως δεν μπορούσα να τον ψηφίσω γιατί ψήφιζα στη Β’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών, από τότε που ο Σκανδαλίδης αποφάσισε να ψηφίζουμε στον τόπο κατοικίας μας και τα εκλογικά μου δικαιώματα μεταφέρθηκαν αυτομάτως από τη Χαλκίδα στην Ηλιούπολη. Με λίγα λόγια δεν ήμουν (και δεν έγινα) «άνθρωπος του Φασούλα». Ούτε τον γνώριζα, ούτε με γνώριζε. (Τώρα βέβαια τον συμπαθώ, τον υποστηρίζω, τον θεωρώ φίλο μου και νομίζω ότι αξίζει περισσότερα. Τελεία. Τον γνωρίζω κάπως καλύτερα).

Πως ανακατεύτηκα στον «904»

Μετά την εκλογή του προσφέρθηκα να τον βοηθήσω να πετύχει στο έργο του. Μου ζήτησαν μια πρόταση για το ραδιόφωνο. Τι πιο φυσικό από κάποιον που έχει δουλέψει ήδη 21 χρόνια στο ραδιόφωνο από τα 25 χρόνια που είναι δημοσιογράφος; Ζήτησα κάποια στοιχεία. Μου τα έδωσαν. Από τον Νοέμβριο του 2006 είχα ετοιμάσει μια πρόταση. Τους την έστειλα. Κανείς δεν ήταν σε θέση να την συζητήσει. Δεν υπήρχε προετοιμασία σε βάθος για τη δουλειά που έπρεπε να γίνει μετά την ορκομωσία της νέας δημοτικής αρχής. Δεν υπήρχε άποψη για το ραδιόφωνο ούτε σχέδιο δράσης.

Την πρώτη ενημέρωση του Δήμαρχου Πειραιωτών και ταυτόχρονα τις πρώτες προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει τις έκανα, όταν μου το ζήτησε, τον Φεβρουάριο του 2007. Παρόντες σ’ εκείνη τη συνάντηση ήταν ο Γιώργος Οικονομόπουλος που μόλις είχε διοριστεί γραμματέας του Δήμου και ο Γ. Τσολιάς που παρέμενε συνεργάτης του.

Με τον Φασούλα συζητήσαμε περισσότερο γενικά πολιτικά και σχεδόν με το ζόρι τον έβαλα να ακούσει μερικά πράγματα για το ραδιόφωνο στο τέλος. Του τα έλεγα σχεδόν συνθηματικά. Με τίτλους. Το κείμενο το πήρε ο Οικονομόπουλος. Δεν είχαν ούτε καν την ενημέρωση που είχα πάρει εγώ από συνεργάτες τους. Ή μάλλον την είχαν αλλά δεν την είχαν μελετήσει λόγω φόρτου εργασίας. Κατάλαβα ότι το ραδιόφωνο δεν ήταν μέσα στις προτεραιότητες. Το είχαν υποτιμήσει. Όπως επίσης ότι είχαν ανάγκη από κάποιον άνθρωπο που να γνωρίζει το χώρο. Χωρίς να υιοθετούνται, ακούγονταν και κουβέντες όπως… «μήπως είναι καλύτερα να κλείσει;» Ο Φασούλας και οι συνεργάτες του φυσικά μίλησαν (και άκουσαν) για το ραδιόφωνο και με άλλους ανθρώπους. Αγνοώ τι του είπαν. Συμπτωματικά εγώ εκείνη την εποχή έχω μείνει άνεργος. Δεν σύνδεσα όμως ποτέ τις προτάσεις μου, με οποιαδήποτε δική μου απασχόληση. Άλλωστε είχα γράψει τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις μου περίπου έξι μήνες πριν να τις εκθέσω προφορικά στον Φασούλα.

Τι έλεγε η πρώτη μου ενημέρωση προς τον Φασούλα;

(Αυτό θα το διαβάσετε στην επόμενη δημοσίευση)

Δεν υπάρχουν σχόλια: